Het is zover, de basisschool van mijn zoon gaat sluiten. Nog een paar weken en dan gaan de deuren van deze prachtige plattelandsschool voorgoed dicht. Een school die bijna 255 jaar heeft bestaan! Ik ben er behoorlijk treurig van. Zó treurig dat ik zelfs niet toekom aan breien, haken en al die dingen waar ik zo van hou… En ik ben niet alleen verdrietig en sip maar ook boos en nog steeds pisnijdig. Dit stukje gaat niet over wol of een leuk nieuw breiprojectje maar over mijn frustratie en verbazing omtrent de sluiting van een geweldige school en de slordige manier waarop dit is gegaan.
(Ik wilde hier een link invoegen naar de website van obs Genne maar kom er net achter dat hun website zelfs al uit de lucht is!… is er wat servies binnen handbereik wat ik kapot kan smijten?? Oké, 21….22… adem in, adem uit…
Het plattelandsschooltje dat tussen Zwolle en Hasselt staat, in het buurtschap Genne, is een heel bijzondere school. Het is klein en knus en staat prachtig gelegen midden tussen weilanden en boerderijen. Voor kinderen zoals Teun (mijn zoon) is het geweldig. Teun begon op een andere school waar hij niet op zijn plek was. Het was te groot (voor hem), te druk. Er was geen klik met de juf. Op Genne bloeide hij helemaal op en wat is dat genieten! Van heinde en verre kwamen ouders hun kinderen naar deze bijzondere plek brengen en eerlijk is eerlijk dat heb je er voor over! Het is fantastisch om te zien hoe fijn deze kinderen het hebben op school én met elkaar. Geweldig toch, dat dit een uitkomst is voor een groep kinderen die op een andere school niet op hun plek is?
Helaas brak na de zomervakantie van 2017 de pleuris uit (pardon my french). Tijdens een ouderavond werd ons verteld dat de school een verzoek tot sluiting zou indienen i.v.m. o.a. het geringe aantal leerlingen. Alle aanwezige ouders waren met stomheid geslagen want dit hadden we niet aan zien komen. Er was ons niets verteld en we zaten toch al zo’n 6 weken in het nieuwe schooljaar. De school had op dit moment genoeg leerlingen maar zou inderdaad onder het landelijk gemiddelde komen als groep 8 zou uitvliegen. Maar…zo dachten wij, het jaar begint net en er komen vast en zeker nieuwe aanmeldingen. Bovendien mag een school 3 jaar onder het gemiddelde zitten en er was al vaker met dit bijltje gehakt…dusss no worries.
Er werden door de heer Boon, directeur van de Stichting Op Kop, verschillende problemen op tafel gegooid die volgens de stichting onmogelijk waren op te lossen. Zo is het schijnbaar onmogelijk om vervangende leerkrachten te vinden en een duurzaam concept te bedenken voor de werving van nieuwe leerlingen. Bijzondere uitspraken van een schoolbestuur vind je niet? Wij mochten als ouders wel iets gaan verzinnen, goh wat aardig… Vanaf dag 1 hadden we geen enkele kans van slagen (en is het bovendien niet vreemd dat je ouders naar een oplossing laat zoeken voor jouw problemen?). Toch gingen we vol goede moed aan de slag maar van alle kanten werden we tegengewerkt. Door de MR, door de gemeente Zwartewaterland en door het schoolbestuur met als hoofd de ‘geweldige’ (tromgeroffel) Albertoóó Boon. Check als je tijd hebt even zijn linkedin profiel om te lezen hoe fantastisch hij is (lees: hoe fantastisch hij zichzelf vindt). ‘Zijn hart ligt bij kinderen’ schrijft hij…. ‘Het tackelen van (complexe) problemen zorgt voor voldoening en trots’. schrijft hij…. Mag ik een grote emmer alsjeblieft? Als zijn hart daadwerkelijk bij kinderen ligt zou hij hebben gevochten voor het behoud van deze school en voor de kinderen! Dan had hij experts ingeschakeld om een duurzaam wervingsplan op te stellen en dan had hij zijn stinkende best gedaan om samen met ons te praten over oplossingen! Helaas Alberto (snij)Boon, ik heb geen goed woord over voor jouw manier in deze. Praatjes vullen geen gaatjes Alberto en in nood leer je de mensen kennen. Kijk, hier had het bestuur van stichting Op Kop, en met name de heer Boon de daad bij al die ambitieuze (LinkedIn) woorden kunnen voegen. Woorden die pronken op websites, in schoolgidsen en vloeiend uit monden glibberen. Je voorgangers op diezelfde plek hebben het wel laten zien, jij niet!
Kortom: De oudste school van Nederland gaat sluiten, de school waar mijn zoon zijn lach en zijn plezier in school terug kreeg…. Ik kijk nog steeds, en waarschijnlijk tot in lengte van dagen vol verbazing en ongeloof terug op deze in beginsel al gelopen race. Wat heb ik mij gestoord aan al die loze kletspraat van mensen die hier wat gewicht in de schaal hadden kunnen leggen. In mijn ogen is totaal voorbijgaan aan het doel waar het eigenlijk allemaal om te doen is, namelijk: onze kinderen! Het is om te janken en om je rot te schamen.
De laatste weken zijn ingegaan en daar maken we ondanks alles natuurlijk iets moois van. Samen met de overgebleven kinderen en de fantastische meester! OBS Genne, met al je moois, goeds en helaas ook lelijks, ik ga je nooit, nooit, NOOIT vergeten….
Dank jullie wel voor het lezen van mijn klaagzang. Volgende keer weer gewoon wollig nieuws!
Wol van Pol 